کد مطلب:300674 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
ایمان و عبادت فاطمه
به فرموده پیامبر ایمان به خدا، در اعماق دل و باطن و روح فاطمه، چنان نفوذ كرده است كه برای عبادت خدا، خود را از همه چیز فارغ می سازد. او در سایه شناسایی خدا به او ایمان دارد و به ارتباط با او عشق می ورزد.
حب خدا در جان و روانش نفوذ كرده است، كه قرار و آرام را از كفش ربوده است. در همه حالات و در همه لحظات از طریق كار، از راه
ذكر و دعا، به صورت استمدادها، طلب ها، پیوستگی خود را با خدا اعلام می كند. كشش نهایی او به سوی معبود است و در این كشش بی تاب و بی قرار.
او عبادت دارد ولی نه بگونه خزیدن در گوشه ای و ریاضت كشیدن، و نه بدان معنی كه فارغ از انجام وظیفه های دیگر و رسالت اجتماعی خود گردد. بلكه به گونه ای كه در آن گل وجودی انسان بشكفد، با نفس اماره بیگانه گردد و شخصیتی تازه و نو بیابد.
شعار فاطمه علیهاالسلام این است: «اغیر الله اتخذوا ولیا فاطر السموات و الارض» آیا به غیر از خدا كه آفریننده آسمانها و زمین است برای خود ولیّی انتخاب كنم؟ نه، هرگز، چنین امری ممكن نیست. ولی او خداست و اوست كه صالحان و شایستگان را سرپرستی می كند.
فاطمه علیهاالسلام هرگاه كه فرصتی می یافت دست لابه و انابه، به سوی خدا دراز می كرد. نه تنها برای آنكه سببی برای رشد و كمال خود طلب كند بلكه برای آنكه به مردم جامعه نیز مددی رساند و آنان را در امن و سلامت نگه دارد.
امام مجتبی علیه السلام از دوران خردسالی یاد می كند و می گوید: مادرم را همه شب در محراب عبادت و سرگرم دعا می دیدم، كه دائماً مردمان را دعا می كرد. پرسیدم: مادر چرا نخست ما را كه فرزندان توایم دعا نكنی؟ پاسخ داد: فرزندم، اول همسایه، بعد خانه «الجار، ثم الدار».
او همه اعمالش در مسیر هدف و خواسته الهی بود. پس همه ی آن، عبادت بود: كارش، زندگیش، خانه داریش، فرزندداریش،
شوهرداریش، پشم ریسیش، گندم آرد كردنش، و... و همه در راه خدا و برای رضای خدا.